WARSZAWSKIE POKOLENIA
W.Sierakowski - wspomnienie
Epitafium dla dobrego, szlachetnego człowieka !
Żył dla Polski, której poświęcił całe swoje pracowite życie. Robił to z ludźmi i dla ludzi, którzy go kochali i szanowali.
Odszedł mój rówieśnik ,jeszcze jeden z naszego pokolenia. Waldku pozwól, że posłużę się słowami Witolda Dąbrowskiego poety, którego zapewne znałeś. To też nasze pokolenie. Jego słowa oddają prawdę o Tobie i naszym pokoleniu:
"Kto umiał serce nieść pod wiatr i dróg wybranych raz nie zmieniał,
kto dniom wiodącym patrzył w twarz i ostro widział kształt marzenia,
kto siłę znał rosnącą w nas,
kto w szturmów czas nie szukał cienia-
kto podjął pieśń codziennych walk-
Będziemy o Tobie pamiętali !
ten jest z naszego pokolenia".
Będziemy o Tobie pamiętali !
Rysiek Stroński
... W styczniu 1958 roku Waldek Sierakowski skierowany został przez KC ZMS do pracy w Warszawie, a w listopadzie 1958 roku został sekretarzem Komitetu Warszawskiego ZMS i w październiku 1961 roku I sekretarzem KW ZMS. Tak zaczęła się Jego warszawska przygoda .
Ci z nas, których Waldek organizował do działania na rzecz porządkowania Warszawy, usuwania niemałych jeszcze wówczas śladów wojny, którzy pamiętają pracę społeczną przy budowie Trasy Mostowej, Parków Kultury i Wypoczynku Moczydła, Szczęśliwic i innych obiektów potrzebnych młodzieży i wszystkim mieszkańcom Warszawy nie zapomną jak wielki był w tym udział warszawskiej organizacji ZMS.
Dziś już mało-kto pamięta, że tzw. Wschodnia Strona ulicy Marszałkowskiej to był Patronat warszawskiego ZMS-u. To wówczas warszawska Organizacja ZMS odznaczona została Złotą Odznaką Odbudowy Warszawy. Ale wielu z nas pamięta na pewno Klubo-Kawiarnie: tą pierwszą przy placu Konstytucji o nazwie „Uśmiech” i dalsze – na Żoliborzu, Ochocie, na Pradze, a także np. nadwiślański Krąg Taneczny. Również warto wspomnieć różnego rodzaju inicjatywy Waldka, jak młodzieżowe kluby twórcze - „Aknif” na Ochocie, czy liczne inicjatywy kulturalne w Staromiejskim Domu Kultury będącym w użytkowaniu ZMS. Trudno zresztą opisać, a nawet tylko wymienić wszystkie działania i konkretną pracę ówczesnej organizacji ZMS współkierowanej od 1961 r. a następnie , do listopada 1963 roku kierowanej przez Waldka Sierakowskiego.
Po latach, w napisanej przez siebie i wydanej w formie autobiografii książkowej (ponad 530 stron) pt.: „Dla pamięci…..”, też nie zdołał pomieścić wszystkich zasług ZMS-u dla Warszawy związanych z Jego kierownictwem. Z ruchem młodzieżowym jeszcze się w nie rozstawał. Został szefem sztabu Zlotu Młodzieży na XX – lecie PRL, a w 1967 roku, gdy ukończył studia wyższe, nadal pracował dla Warszawy. Został działaczem Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki, sekretarzem, a następnie przewodniczącym jego stołecznego Oddziału.
Pracował później w Ambasadzie PRL w Moskwie, a następnie na ważnych stanowiskach w Głównym Komitecie Kultury Fizycznej i Sportu oraz w Urzędzie Rady Ministrów. Po przejściu na emeryturę (od 1998 r.) wstąpił do Stowarzyszenia POKOLENIA - niestety w ostatnich latach choroby utrudniały mu kontakty z kolegami z dawnych lat, lecz dobra pamięć o Nim wśród tych, którzy z Nim współpracowali pozostała.
Ci z nas, których Waldek organizował do działania na rzecz porządkowania Warszawy, usuwania niemałych jeszcze wówczas śladów wojny, którzy pamiętają pracę społeczną przy budowie Trasy Mostowej, Parków Kultury i Wypoczynku Moczydła, Szczęśliwic i innych obiektów potrzebnych młodzieży i wszystkim mieszkańcom Warszawy nie zapomną jak wielki był w tym udział warszawskiej organizacji ZMS.
Dziś już mało-kto pamięta, że tzw. Wschodnia Strona ulicy Marszałkowskiej to był Patronat warszawskiego ZMS-u. To wówczas warszawska Organizacja ZMS odznaczona została Złotą Odznaką Odbudowy Warszawy. Ale wielu z nas pamięta na pewno Klubo-Kawiarnie: tą pierwszą przy placu Konstytucji o nazwie „Uśmiech” i dalsze – na Żoliborzu, Ochocie, na Pradze, a także np. nadwiślański Krąg Taneczny. Również warto wspomnieć różnego rodzaju inicjatywy Waldka, jak młodzieżowe kluby twórcze - „Aknif” na Ochocie, czy liczne inicjatywy kulturalne w Staromiejskim Domu Kultury będącym w użytkowaniu ZMS. Trudno zresztą opisać, a nawet tylko wymienić wszystkie działania i konkretną pracę ówczesnej organizacji ZMS współkierowanej od 1961 r. a następnie , do listopada 1963 roku kierowanej przez Waldka Sierakowskiego.
Po latach, w napisanej przez siebie i wydanej w formie autobiografii książkowej (ponad 530 stron) pt.: „Dla pamięci…..”, też nie zdołał pomieścić wszystkich zasług ZMS-u dla Warszawy związanych z Jego kierownictwem. Z ruchem młodzieżowym jeszcze się w nie rozstawał. Został szefem sztabu Zlotu Młodzieży na XX – lecie PRL, a w 1967 roku, gdy ukończył studia wyższe, nadal pracował dla Warszawy. Został działaczem Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki, sekretarzem, a następnie przewodniczącym jego stołecznego Oddziału.
Pracował później w Ambasadzie PRL w Moskwie, a następnie na ważnych stanowiskach w Głównym Komitecie Kultury Fizycznej i Sportu oraz w Urzędzie Rady Ministrów. Po przejściu na emeryturę (od 1998 r.) wstąpił do Stowarzyszenia POKOLENIA - niestety w ostatnich latach choroby utrudniały mu kontakty z kolegami z dawnych lat, lecz dobra pamięć o Nim wśród tych, którzy z Nim współpracowali pozostała.
WALDEMAR SIERAKOWSKI
Urodził się 3 stycznia 1933 roku w mazowieckim Pruszkowie. Po II wojnie światowej mieszkając na Dolnym Śląsku był harcerzem a następnie członkiem Związku Młodzieży Polskiej. W 1957 roku, po pamiętnym Październiku 1956 roku zaangażował się w tworzenie w Związku Młodzieży Socjalistycznej w Gryfinie Śląskim i na konferencji Wojewódzkiej we Wrocławiu wybrany został delegatem na Konstytucyjny Zjazd ZMS, który wybrał Go członkiem Centralnego Sądu Koleżeńskiego. Na II Zjeździe ZMS wybrany został członkiem Komitetu Centralnego ZMS.
Zmarł 22 czerwca 2019 roku
CZEŚĆ JEGO PAMIĘCI !
Manifo.com -