Słowo raróg wywodzi się z awestyjskiego "waragna", i oznacza nadprzyrodzonego sokoła, jedno z kilkunastu wcieleń irańskiego bóstwa burzy, gromu i ognia zwycięstwa Weretragny, odpowiednika indyjskiego Indry, który nawiasem mówiąc również potrafił przybierać postać sokoła.
Raróg to aojdyczny poemat dramatyczny o charakterze misteryjnym na chór męski i żeński oraz głosy indywidualne przeznaczony do recytowania, śpiewania i głośnego czytania. Przedstawia on misterium przekształcania surowego ognia żądzy i gniewu w wewnętrzny żar, który z kolei umożliwia dotarcie do światła wyższej inteligencji. Dzieje się to dzięki energii słów-dźwięków o charakterze mantrycznym budzących żywioł ognia.
Źródło: Jacek Dobrowolski: „Rozprawa z Rarogiem - Mitograficzny komentarz do poematu”, Portal: TARAKA dywinacja i futurologia: http://www.taraka.pl/rozprawa_rarogiem